Głównym celem rehabilitacji społecznej jest stymulowanie osób z niepełnosprawnością intelektualną do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym, co dokonuje się poprzez:

• kształtowanie kompetencji oraz aktywności społecznej (w praktyce),
• kształtowanie umiejętności samodzielnego podejmowania / wypełniania ról społecznych,
• wyrabianie dojrzałości osobistej (zaradności, inicjatywy),
• kształtowanie umiejętności interpersonalnych (treningi komunikacji werbalnej i niewerbalnej), społecznych w grupie (treningi efektywnej współpracy, zajęcia integracyjne),
• rozwijanie samodzielności w zakresie czynności dnia codziennego,
• zwiększanie zachowań pożądanych - wzmacnianie motywacji do rzetelnego wykonywania powierzonych obowiązków (kontrakt),
• edukacja emocjonalna - różnicowanie emocji, zwiększanie świadomości własnych stanów emocjonalnych, pomoc w rozpoznawaniu emocji innych osób,

Myślą przewodnią rehabilitacji są również:

• rozwijanie zasobów osobowych - budowanie stabilnej oraz adekwatnej samooceny, poczucia sprawstwa),
• wspieranie rozwoju talentów, motywowanie do ich uzewnętrzniania,
• obniżanie wewnętrznego napięcia (treningi relaksacji, treningi radzenia sobie ze stresem),
• treningi funkcjonowania poznawczego (pamięci, uwagi, spostrzegania, rozumowania przyczynowo - skutkowego),
• psychoedukacja.

Zajęcia prowadzone są przez psychologa w różnych formach, a metodyka pracy dostosowana jest do indywidualnych potrzeb osób z niepełnosprawnością.